Alle gedoe met die olielekkage kost de nodige tijd, inclusief de borrel achteraf. Daardoor hebben we niet langer zo'n zin om te vertrekken op het geplande tijdstip: vijf uur in de ochtend. Dat wordt rond acht uur. En daardoor sneller stroom tegen en dus niet naar Calais maar naar Duinkerke. Geen mooie stad, wel heel vriendelijke en behulpzame havenmeesteressen. Getankt, gegeten en wat gelummeld en vroeg naar bed want de volgende ochtend half vijf eruit en om vijf uur buiten. Dat blijkt de volgende ochtend vroeg een wat verwarrende afspraak te zijn geweest. Omhalen vijf uitje bed of om half vijf de haven uit. Om vijf uur buiten om te vertrekken of om vijf uur uit de haven en op zee. Afijn, de langslapers passen zich razendsnel aan en om vijf uur zijn we buiten. Een rustige zee, een paar zeilers en een enkel zeeschip. Weinig wind, veel motoren. Parallel aan de kust richting Calais, rechtdoor naar de shippinglane en recht oversteken. Het is wat heiig maar op de AIS zien we perfect wat er aan scheepvaart op ons af komt. In de 'middenberm' van de twee lanes weer een slag parallel naar het zuidwesten en dan voor Dungeness de zuidwest gaande lane oversteken. Daar is het een stuk drukker, wij haaks op de richting van al die grote bakken die highspeed op hun volgende haven afstevenen. Alles gaat goed en voor Dungeness gaan we bakboord uit naar Eastbourne. Dertien uur en 85 mijl na vertrek maken we vast in het sluisje en een kwartier later liggen we perfect en rustig in de moderne Marina. Borrelen natuurlijk en daarna genieten van de heerlijk maaltijd die Micheline onderweg al heeft bereid.

Eastbourne ligt onder aan de klif die naar het zuidwesten oploopt naar Beachy Head, beroemd en berucht, maar ook heel mooi. We hebben de stad al vaker gezien en pakken daarom de volgende ochtend de vouwfietsen uit voor een heerlijke en zonnige fietstocht langs de kust naar het noordoosten. Dat is een vlak gebied met drukken en heel rustige wegen. Thee, en voor een enkeling een 'pint of lager' in de lokale pub en dan door naar Brighton. Dat ligt 'net' om de hoek bij Beachy Head, amper vijfentwintig mijl. We liggen nog niet vast of het plenst met bakken uit de hemel. Bliksem en donder erbij. Alles wat zout was is meteen weer zoet gespoeld.

Het is vandaag de dat dat de Britten stemmen voor of tegen hun Brexit. Op straat merk je daar weinig van, een enkel bordje met 'polling station' uitgezonderd. Toch zijn we wel benieuwd hoender afloopt en daarom verkassen we na het avondmaal naar de pub aan de haven. Lekker druk, lekker bier en... de televisie natuurlijk aan met de uitslagen er op. Op dat moment best spannend: de laatste exitpolls zeggen dat 52% in de EU wil blijven. De volgende morgen worden we wakker met de omgekeerde uitslag: 52% wil er uit en 48% wil blijven. Onze alleen zeilende oudere achterbuurman aan de steiger is hevig ontdaan. Mijn zijn brandende pijp in zijn mond geeft hij af op zijn landgenoten. "We are a land of stupid idiots. We don't like anyone and we don't trust anyone. It is a shame and a pity." Het is duidelijk: hoe kunnen wij Britten zo stom zijn!

Vervolgens helpt hij ons graag een handje om zonder schade los te komen van lagerwal.

Guernsey, here we come

Het is druilerig en nat in de Marina van Oostende. Onder de afgesloten buiskap slaan de ramen aan en tikt de regen op het tentdoek. Dat is eigenlijk niet zo het idee bij deze vakantie: we gaan voor een zonnige zorgeloze zeiltrip. De Channel Islands met Guernsey, Jersey, Sark en Herm zijn de plekken die als te halen bestemmingen op ons netvlies staan. Maar goed, dan moet het weer een beetje meewerken en dat hebben we -gelukkig- niet in de hand.

'We', dat zijn deze trip niet alleen Ermi en ik op de Brandaen. We zijn samen met Gea en Hans met hun zeilboot eaSea en Micheline en Hans met de Seventy-7. Drie boten, drie stellen, drie mannen, drie vrouwen. Ieder een eigen plek en daar verantwoordelijk voor. En gezamenlijk veel gezelligheid en plezier.
We kennen elkaar al een tijdje. Zo'n dertig jaar. Toen waren we allemaal lid van dezelfde duikvereniging Lima Scabra, doken we week in week uit in de Grevelingen en de Oosterschelde en ontstond een mooie vriendengroep waarvan we tot de dag van vandaag allemaal met plezier in deelnemen. Niet al die onderwatersporters werden bovenwatersporters met een zeilboot. Alleen deze drie stellen. Inmiddels allemaal in dezelfde Zeeuwse jachthaven. En nu voor de zoveelste keer samen onderweg.

Eergisteren maakten we los in Den Osse. De afspraak was om half negen te vertrekken. Alleen, het regende dat het goot vanaf dat het licht werd. Dus wij bleven nog even lekker warm liggen. Om ons heen was de haven in alle rust. Of toch niet... hoor ik daar een motor rustig lopen? Even kijken, shit daar komt de eaSea zachtjes achteruit haar box uit. Dan moeten we er dus ook uit, in die nattigheid. Ok, eigenlijk ook wel goed. Zeilgoed aan, motor gestart, 220V niet vergeten los te maken en off-we-go. De Grevelingen op, Grevelingensluis door, tegen de wind de Oosterschelde op, vlot de Zandkreeksluis door en over een knobbelig Veerse Meer. Einde van de middag meren we af midden in Middelburg. Lekker samen eten, wijntje erbij en tot slot een lekkere whisky.

Nieuw, de 'blauwe golf'
Gisteren met de 'blauwe golf' heel vlot door het Kanaal door Walcheren, nog nooit zo snel gegaan. Hulde. En dan de Westerschelde op, koers Oostende. Eerst een wat olie-achting zee met heel weinig wind en stevige stroom tegen. De stroom neemt af, keer en gaat meelopen. Het kleine beetje wind dat er is staat pal tegen. Een rustige tocht om mee te beginnen dus en rond half acht liggen we vast in Oostende. Op de rustige zee heeft Micheline al haar best gedaan voor een heerlijke gezamenlijke rijsttafel. Echt lekker.

Bijschrift toevoegen