SY Brandaen: Beschilderde gevels en hoge hekken

Tien minuutjes de hoofdstraat in Bangor omhoog, dan brengt de trein ons in no-time naar hartje Belfast. Geen stad waar je zo voor je lol een tijdje toeristisch gaat rondkijken, wij althans niet. Nu we hier op eigen kiel zijn aangekomen is het echter een heel ander verhaal. Nu willen we de stad zien en ons afvragen waarom twee bevolkingsgroepen elkaar hier nog recent letterlijk naar het leven stonden.

De Normandic in het grootste droogdok met op de achter-

grond de IJsberg. De Normandic was de tender bij de Titanic

Eén keer eerder zaten we in zo'n stadsrondritbus, zo'n dubbeldekker met een halfopen bovenkant. Dat was destijds in Londen, met Marike, Rutger, Ria en Dick. Nu in Belfast voor de tweede keer. Het lijkt ons een goede manier om iets te zien van de katholieke en protestantse wijken en het verhaal erbij. Dat klopt, maar onze eerste stop is van heel andere aard. We stappen uit bij... de Titanic Wharf, de plek waar destijds de Titanic is gebouwd.Belfast was honderd jaar geleden een wereldcentrum voor de scheepsbouw. Hier liepen destijds aan de lopende band schepen van stapel. De voorzieningen werden beter en daarmee ook de maat van de schepen. Ze hadden hier het grootste droogdok voor scheepsreparaties ter wereld. Een bloeiende industrie. En hier liet de White Star Line dus in 1911 ook de Titanic bouwen. Begin april 1912 kwam dat gigantische cruiseschip in de vaart en vertrok voor haar eerste reis, een oversteek van de Atlantische Oceaan. Dat was op 10 april. En op 15 april liep het schip op een ijsberg en zonk. Zo ongeveer met man en muis. Onzinkbaar werd hij geacht.Nu is recent rondom de plek waar de Titanic werd gebouwd het Titanic Belfast Paviljoen verrezen. Het is een groot renovatieproject van de haven met omliggende kades. Het grote droogdok is een attractie met overal uitleg over hoe het vroeger was. En, ironisch genoeg, vormt een metalen ijsberg het bezoekerscentrum van Titanic Belfast. Het is een drukte van belang, maar niets vergeleken met de drukte op de vroegere werven zoals je op de oude foto’s overal kunt zien. Ziet er allemaal nostalgisch uit. De werkelijkheid zal wel geweest zijn dat er lange dagen met zwaar werk werden gemaakt. Alleen dat zie je op de zwart-wit foto’s niet.

Het parlementsgebouw ligt buiten de stad, majestueus

Hop-on, hop-off is onze tour. Na Titanic gaat ons uitje verder naar het Noord-Ierse parlementsgebouw. Dat is Stormont Estate en ligt een kilometer of tien buiten de stad in een prachtig park. Nu praten ze hier tenminste met elkaar, in plaats van bommen onder elkaars huizen te leggen.
Dat het nog maar kort geleden precies omgekeerd was zien we verderop in de tour als we langzaam door de wijk Shankill rijden. We zitten dan inmiddels buiten op het open achterdek. Met uitzicht op een immense massa hekwerk. Overal waar je kijkt: meer dan manshoge stalen hekken met aan het boveneinde drie spitse punten. Om huizen, langs sportvelden, rondom kinderspeelplaatsen. Blauw en grijs geschilderd. Hier en daar roest. Indrukwekkend. En beangstigend. Stel je voor dat je in deze omgeving woont, opgroeit, je jeugd doorbrengt. Kinderen krijgt.

De peace wall scheidt de Unionists van de Republicans

Dan zijn we een paar bochten verder en in de katholieke wijk. Niet een vlag te zien.Ook hier grote en kleurrijke muurschilderingen. We stoppen bij een giga-portret van Bobby Sands, de vrijheidstrijder die in 1981 samen met een aantal kompanen in de gevangenis in hongerstaking ging en dat na 66 dagen met zijn dood moest bekopen. Een held en een martelaar hier in de wijk. Na Sands overleden nog negen IRA-leden als gevolg van hun hongerstaking. Met hun staking wilden de IRA-leden bij de Britse regering afdwingen dat zij zouden worden behandeld als politieke gevangenen.

Hekken, hekken, hekken en vlaggen

Vreemd dit hier zo te zien en de herinneringen van destijds te laten herleven. Amper twee jaar ouder dan ik was Sands. Twee kilometer verderop loop je in hartje Belfast en daar lijkt het net zo’n normale stad als Zoetermeer. Onwillekeurig gaan mijn gedachten naar een heel actuele soortgelijke strijd, die in de Oekraïne. Ook daar winnen de wapens het van de woorden en zijn onschuldige derden het kind van de rekening.

Na de tour in het stadscentrum: noodles uit een doosje, met chicken en chilisaus. Niet slecht. Terug in vakantiestemming.