Loch Oich, een draaibrug, Laggan locks, Loch Ceann, dan over
Loch Lochy naar de zuidwestelijke uitgang bij Gairlochy. Het zijn wat lochs en
locks. Dan zijn we op het gegraven
kanaal dat ons door het wat vlakkere landschap naar Banavie brengt. Daar, vlak
voor Neptune’s Staircase maken we vast aan een ponton. Morgenochtend om acht
uur naar beneden.
In de laatste kolk van de staircase. Ermi is weer aan boord, in
de andere kolken stond ze op de kant met de voorlijn
|
Neptune’s Staircase is een bijzonder kunstwerk. Het is een
aaneenschakeling van acht sluizen waarbij je direct van de ene in de andere
kolk vaart. Vastmaken, deuren dicht en hup, daar gaat ie weer, weer een kleine
drie meter naar beneden. Dit gaat gemakkelijker dan omhoog. Gewoon met een
voor- en achterlijn om een kikker en rustig met het zakken uit laten lopen. Het
gewicht van de boot doet het werk. We liggen in de sluizen achter een grote
motorboot (?), de Seven Sisters, die
voortdurend pruttelend de kolk vult met een blauwe stinkende walm. Niet
aangenaam als je weet dat de hele afdaling een kleine twee uur in beslag neemt.
Inhaleren maar!
Omdat we zo vroeg zijn gestart hebben we aanvankelijk niet
veel bekijks. Naarmate we zakken en het wat later op de ochtend wordt neemt het
aantal kijkers toe. Ook zelf hebben we gisteren een paar keer staan kijken: het
blijft een leuk schouwspel. Alles gaat gelukkig rustig en na de laatste kolk
draait de swingbridge open net als de
spoorbrug er vlak achter. Dan door naar de zeesluis; Corpach sealock. Een
allervriendelijkste sluismeester pakt de lijnen aan en vraagt of we op het
kanaal hebben genoten. We waren immers hun gasten. Klantvriendelijkheid staat
bij alle sluismeesters hoog in het vaandel. We voelen ons op het hele kanaal
meer dan welkom.
| Voor het eerst in dagen regent het behoorlijk, zeilkleding aan dus |
Halverwege Loch Linnhe zit er bij Corran een smalle doorgang
in dit loch. Daar wordt het even behoorlijk ondieper (ongeveer zes meter) en
smal (een paar honderd meter). Door dat kleine gaatje moet met de getijden heel
wat water naar binnen en weer naar buiten. En dus stroomt het daar als een
jekker. Even hebben we vier knopen mee, dan is het na een paar grote
draaikolken weer rustig. Een voorproefje van wat ons verder nog te wachten
staat?
| Het vuurtorentje bij Corran, een smal gaatje met veel stroom |
In de aanloop vanaf Loch Linnhe naar Oban liggen nog een
paar eilandjes en (af en toe) boven water uitstekende rotspunten. Zorgvuldig
navigeren dus. Dat doen we meest op de iPad met daarop het navigatieprogramma
iNavX. Dat is gekoppeld aan de gps van de Vesper met AIS. Met iNavX kun je inzoomen
tot op boxniveau. En met een paar vegen van je vingers zoom je net zo
gemakkelijk weer uit voor het overzicht. Bij de paar nauwe passages die we
hebben is op het schempje veel beter te zien waar we precies varen dan op het
water. Voorovergebogen over het scherm en met de afstandbediening van de
stuurautomaat in de hand gaan we er met een beetje stroom tegen doorheen.
Bijzonder.
Oban is hét centrum voor de zeilsport aan de Schotse
westkust. Recht tegen over het stadje ligt op het eilandje Kerrera Oban Marina.
Een lege box hebben ze niet meer voor ons, dus moeten we langszij een andere
passant. Het havenkantoor is bij aankomst onbemand, maar daarachter bij bar en
restaurant Waypoint (!) is het een drukte van belang. Het blijkt dat vandaag
ook een grote groep zeilers is aangekomen die een cruise maakt langs zes
Schotse whiskydistilleerderijen. Daarvan is die in Oban er een en vanmiddag
hebben ze in de bar (een beetje) uitleg en een proeverij. De glazen en het
water staan al klaar… Ik wil zo aansluiten, maar helaas dat is niet de
bedoeling. Lekkere whisky trouwens, die Oban.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten