Union Canal en het Forth and Clyde Canal

Vandaag gefietst. Een heel end gefietst op die kleine vouwfietsjes van ons. En daarna gelopen. Dwars door Edinburgh. Nu dus moeie benen.

Eerst met de trein via Edinburgh naar Falkirk. Drie kwartier treinen en, goede service van Scottish Rail, drie kwartier internet. Als je in Falkirk aan de achterkant van het station uitstapt, kom je direct op het towpath naast het Union Canal. De Schotse kanalen zijn vanaf de zeventiende eeuw gegraven als verbindingen tussen het oosten en westen van het land zonder ‘buitenom’ te hoeven. Het bekendste is het Caledonian Canal van Inverness in het oosten naar Fort William in het westen. Dat kanaal verbindt drie loch’s met elkaar, waarvan Loch Ness het bekendste, grootste en diepste is.
Hier bij Edinburgh is het Forth and Clyde canal gegraven. Dat verbindt de Forth of Firth waar Edinburgh aan ligt met de Clyde waar Glasgow aan ligt. Dwars door Schotland heen. De afstand is echter korter dan je denkt, het land is hier op z’n smalst. Deze kanalen zijn destijds afgestemd op de maat schepen die toen gangbaar was voor op zee. Dat was niet groot, want de kanalen zijn zo’n tien, twaalf meter breed. En overal loopt er zo’n towpath  – een trekpad – naast. Het grote voordeel daarvan voor fietsers is dat het mooi waterpas loopt. Niet omhoog, niet omlaag, gewoon lekker fietsen door de groene natuur rond het kanaal.

Rond de laatste eeuwwisseling zijn veel canals opgeknapt en inmiddels zijn het toeristische attracties. Je kunt hier de typisch Engelse narrowboats huren voor een vakantie op het water: erg lang en erg smal. Zodat ze elkaar kunnen passeren op dit vaarwater.

Het Union Canal onder een stralende hemel

Na een paar kilometers door de lommerrijke omgeving komen we bij het Falkirk Wheel. Dat verbindt het Union Canal met het Forth and Clyde Canal. Niet met een gewone sluis, maar met een ingenieus wiel: eigenlijk een zware as in twee betonnen kolommen met daaraan verbonden twee grote bakken water. Onder vaart een boot in zo’n bak en boven gebeurt hetzelfde. De voor en achterkanten van de bakken worden afgesloten en dan gaat het wiel draaien. Om die lange as dus en daarbij gaat de bovenste bak plus boot naar beneden en tegelijk de onderste bak plus schip omhoog. Een hoogteverschil van 35 meter! Kost nauwelijks energie: volgens de boekjes net zoveel als acht broodroosters… Ziet er wel een beetje vreemd uit voor een bootjesman.

De Falkirk Wheel: in een rondje 35 meter de hoogte in

We fietsen nog een flink stuk langs het Forth and Clyde canal. Dat gaat helemaal door tot in Glasgow. Dat is teveel van het goede en met een stevig tempo fietsen we dezelfde weg terug. Met een flinke klim bij het Wheel: nu moeten wij omhoog. Met onze fietsjes.

Zomer in hartje Edinburgh, even later liggen we hiertussen

Terug in Edinburgh stallen we de fietsen en gaan met de splinternieuwe tram door naar het stadscentrum. Plotseling zijn we in een heel andere wereld. Edinburgh is een moderne, mooie en energieker stad. Veel jonge mensen die in de grote groene parken liggen te genieten van de lekkere zon. Veel monumentale gebouwen, je ziet dat dit een hoofdstad is en hier in het verleden zeker ook welvarende perioden zijn geweest. We slenteren door de Royal Mile, de oude winkelstraat in het hartje van de stad waaraan ook veel regeringsgebouwen liggen. Overal klinkt doedelzakmuziek en overal zijn Schotse kilts te koop. En whisky, veel whisky. Ontelbare merken, ik kijk mijn ogen hebberig uit. Mijn eigen merk is hier echter wel duurder dan thuis bij de slijter.

Bij Edinburgh Castle

We brengen nog een kort bezoek aan de Scottish National Gallery met veel schilderijen van oude Hollandse meesters. En we puffen onder het genot van een heerlijk biertje / watertje uit in de Schotse versie van een Grand café. Moe maar voldaan komen we in een bomvolle spitstrein weer aan op het station van Dalmeny. Weerberichten ophalen, dieseltanks bijvullen, water vullen. Morgenochtend vroeg gaan we verder. Richting Inverness.

Reddingsdemonstratie bij gelegenheid van het feit dat vijftig jaar geleden de brug op de achtergrond werd geopend

Doezelzakmuziek, blijft een leuk en mooi maar typisch geluid