Sound of Luing

Het vertrek uit Oban gaat niet vlekkeloos. Amper hebben we loggegooid of ik hoor dat er geen water uit de uitlaat komt. De motor is nog niet helemaal op temperatuur, maar water moet er in elk geval wel volop uit de uitlaat komen. Dat is mis. We varen vlakbij de visitormoorings van de zeilvereniging van Oban en pikken er snel een op. Motor uit. Zeilkleding uit en zoeken naar de oorzaak.

Heftig bewegend water, moeilijk in een foto te vatten

Een uur later begint het te regenen en dat blijft het doen. Hard en zachtjes, de hele dag. We besluiten te blijven. Maken de wierpot schoon, controleren impeller, starten opnieuw en nu komt er wel water uit de uitlaat. Ook het voorfilter vanuit een van de dieseltanks maak ik schoon. Er zit best wat vuil in, hoort niet!! De rest van de dag lezen, klussen, eten. In de namiddag is het even droog. We pompen de bijboot op, gaan de wal op voor een paar boodschappen en belanden daarna in een lokale pub, de Lorne Inn. Lekker bier, mooi om al die mensen te zien komen en gaan.

De volgende ochtend moet het gebeuren. Dit zeilgebied is berucht vanwege de plaatselijk hoge stroomsnelheiden, eddies en overfalls. Dat zijn draaikolken en stroomrafelingen. En in het ergste geval staande golven. Ik vind het best spannend want we moeten door de Sound of Luing, een smal gaatje tussen twee vuurtorens dor en dan vervolgens tussen de eilanden Lunga, Scarba en Luing door. Het eerste stuk gaat prima. Op de AIS volg ik de route die voorgangers kiezen. Ik zie dat ze tot ruim boven de twaalf knopen over de grond lopen. Bij een snelheid door het water van zes knopen. Zes knopen stroom mee dus. Dan zijn we bij de vuurtorentjes en neemt ook onze snelheid over de grond toe. Om ons heen welt het water in grote bellen massaal op. Ik stuur op de hand en voel dat het water het roer in alle richtingen beweegt. Even wennen en als alles goed gaat… is het wel spectaculair en kan ik ervan genieten. We schieten als een speer vooruit. Voorzeiltje bij, prima. Iets verderop gaan wij bakboord uit, richting Craobh Haven. Ga je nog iets verder door dan kom je bij de doorgang tussen Scarba en Jura. Het heet daar Gulf of Corryvreckan. Zoek maar op op YouTube en kijk met verbazing hoe het water daar tekeer kan gaan. Het getijdeverschil is niet echt groot, maar de stroomsnelheden en de wervelingen zijn spectaculair.

De middagwandeling zorgt voor opnieuw een mooi uitzicht

Na een paar uur leggen we aan in Craobh Haven (spreek uit Creuf Haven!), een mooie marine die door twee kleine eilandjes, het vasteland en twee stukken stenen golfbrekers helemaal beschut tegen alle winden ligt. Eromheen een piepklein maar uiterst schattig dorpje van twee rijen huizen achter elkaar rond het waterfront. Geschilderd in zachte pasteltinten. Van hieruit maken we een wandeling naar Ardfern, een haven verderop. Wel een flinke heuvel over, omlaag en daarna natuurlijk weer omhoog en omlaag. Dan is het tijd voor een koud biertje in de kuip. Genieten.